''Ben, eski zaman çocuğuyum''

Ben;  Varlığı da , yokluğu da iyi bilirim. Çocukluğumda tek bir oyuncağım olmadı benim. Bu yüzden ben küçük şeylerle mutlu olmayı bilirim. Küçük bir Muhacir çocuğunun, Vatan bildikleri topraklardan TÜRK oldukları için Göçe zorlandıklarını, Tüm mal varlıklarını Yugoslavya Devletine bırakarak Anavatan Türkiye'ye Yarı aç ,yarı tok bir vaziyette bir haftalık Tren yolculuğunun ardından geldikleri Manisa'da yaşama nasıl tutunduklarına tanıklık eden ,
Ben; Nereden geldiğimi, Kim olduğumu hiç ama hiç bir zaman unutmadım.
Ben; Köylü çocuğuyum...
Sevdiklerimi ve Dostlarımı dünya malına değişmem! Büyürken küçülmeyi, Düşerken dik durmayı bilirim...
Ben; Öyle gördüm. Öyle öğrendim. Belki Annemden, belki Babamdan. Belki, Arkadaşlarımdan. Belki, Ninelerimden, Amcalarımdan, Halalarımdan, Dayımdan, Teyzemden. Ben, Dedelerimi hiç görmedim, tanıyamadım. Annem ve Babam bile hatırlayamıyorlardı. Annem 9 yaşında, Babam 11 yaşında Babasız kalmışlar. Bu yüzden ben zamane çocukları gibi Dedelerimle şımaramadım. Eski Fotoğraflardan öğrendim çocukluğumu. Siyah - Beyaz Hayatımı... Annemin bana anlatırken gözyaşlarına boğulduğu Sıla ve Göç öykülerini dinleyerek büyüdüm. Annemin geride bıraktığı, Anneannemin, Ablamın, Dayımın ve Teyzemin hasretiyle büyüdüğüm içindir belki de, Benim Rumeli Topraklarına olan hasretim...
Kim derdi ki; Türkçe bilmeyen bu küçük çocuk bir gün gelecek Ses Sanatçısı, Araştırmacı- Yazar olacak. Sıla hasretini ve Göç olgusunu, ait olduğu toplumun Kültürünü ve Tarihini anlattığı kitaplar yazacak. Yazdıkları kitaplar Üniversitelerde kaynak eser olarak kullanılacak.  Orta Okul mezunu olan bu Çocuk bir gün gelecek Üniversitelerde Söyleşi ve Konferanslar verecek. Türkiye'de ve Balkanlarda yayınlanan pek çok gazetelerde Köşe yazarlığı yapacak. Türkiye'de ve Makedonya' da Devletin en üst Makamları tarafından konuk edilecek.
Hülasa; Benim yaşadığım zorlukları Torunlarımız yaşamasınlar, Atalarını unutmasınlar diyedir bütün uğraşım.
Babam bana şöyle nasihat ederdi; ''Sen yolunda dosdoğru yürü de ,Peşinden gelmeyenler düşünsün! Değişme hiç kimse için, Seni olduğun gibi sevmeyenler utansın! Elinden gelenin en iyisini yap, Yüreğinden kavra bütün insanlığı. Sonrasını hiç düşünme, Bırak kıymetini bilmeyenler Utansın!''
 
Ben bir Göç Çocuğuyum! Annemin okurken gözyaşlarıyla ıslattığı mektuplarla büyüdüm. Ta... Eski zamanlardan öğrendim hayatı. Ama, hep güzel insanlardan. İşte hep böyle Siyah-Beyazdır benim hayatım..
Ben; Malta Semtinin tozlu, çamurlu sokaklarında büyüdüm. Bu yüzden beni Manisa'nın Entel Kafelerinde  bulamazsınız. Beni Ömrümün 57 yılını geçirdiğim Semtimin Kıraathanelerinde bulursunuz. Ben eski zaman çocuğuyum... Belki Doğru, Belki Yanlış bilmiyorum. Fakat ben buyum değişemem. Selam ve Dua ile Allah'a emanet olunuz Saygıdeğer okurlarım...