1-) İlk 5 içinde yer alan takımlara (Menemen, Tuzla, Karagümrük, Urfa) karşı yenilmeyip, toplamda 16 puan topladık ama gel gelelim 16 deplasman maçında sadece 3 kez kazanabildik.
2-) Son 6 sıradaki Bakspor'a, Darıca'ya, Tokat'a, Bandırma'ya inanılması güç puanlar kaptırdık. Diğerleri ile oynarken de, "tam liderlik geliyor" derken hep takıldık, hep atamadık. Zirvedekiler kazanırken, biz de 4-5 attık. Onlar kaybederken, biz deplasmanda takıldık. Treni hep kaçırdık.
3-) Kadro kalitesi ve maddi imkan olarak ligin en iyisi olmak; bu ligi iyi bilmek, iyi analiz etmek anlamına gelmiyor.
4-) Halkın enerjisini alamamak ayrı bir tartışma konusu olsa da bu açığı kapatabilme adına saha içinde elimize geçen birçok fırsatları teptik.
5-) Deplasman sorunu çözülemedi. Mustafa Çapanoğlu'nun Levent Devrim performansından bir farkı olmadı. Madem deplasman çözülemeyecekti, hoca değişikliğine neden gidildi? Bu arada oyuncu tercihleri de bana göre tartışmalı. Yazmaya kalksam uzar gider. Şimdilik yazmamak en doğrusu.
6-) Oyun karakterimiz hep defoluydu. 1 farklı kazanmak yerine 4-5 farklı kazanmak bizi yanılttı. Havalandık. Kırılma anlarında deplasmanlarda bize ihtiyaç olunan galibiyetleri hep elimizin tersiyle ittik. Kazanma ruhumuz, oyun karakterimiz gelgitli oldu.
7-) Lider Menemen ile bizi ayıran da bu gelgitti. Adamlar bizden 5 yedi ama karakteri hep devam ettirdiler. Bu hafta hemen toparlanıp Pendik'i yendiler. Lig genelinde hep son 15 dakikalardaki kritik gollerle kazanma ruhunu ortaya koydular. Bence her iki maçta da onlara üstün olsak da şampiyonluğu ruhani detaylarda fazlasıyla hak ediyorlar.
8-) Son olarak, Play-Off'ta da kağıt üzerinde en iyisi biz olacağız ama kazanma ruhunda istikrar olmadığı takdirde içerde kazanıyor olmak bile yine bize yetmeyebilir.