5-6 Nisan tarihlerinde MAGNEZYA AVM de ZİÇEVdeki çocukların resim sergisi vardı. Öğretmenlerinin, yardımı, desteği, rötuşlarıyla, ortaya güzel resimler çıkmıştı.
Resimlerdeki renkler, desenler, şekiller her ne kadar o canların iç dünyalarını yansıtmaktan uzak olsa da... İnkâr edilemez bir emeğin, çabanın varlığı o resimlerde hissediliyordu.
Tabii bu sergide özverili bir şekilde, çocuklarla ilgilenen, motive eden, o canlara güven veren, müdire ve öğretmenlerin sevgi dolu çabalarının büyük payı var.
Resim sanatını sevdiğim, nacizane resimle uğraştığım için, ZİÇEV resim sergisini epey inceledim. Ve bir yaprak resmi seçtim. O yaprak sanki zihinsel yetersiz çocukların feryadı gibiydi.
Hani bir ağaçta ya önce çıkan, ya da gelişmeyip, toprağa düşmemek için, dala sarılan bir yaprak gibi... Sanki o resim bana; "Bizi hatırlayın, toplumda bizler de varız. Bize sevgiyle yaklaşırsanız birçok güçlüğü birlikte aşarız . Ramazanda, bayramda, özel günlerde, güzel günlerde bizi unutmayın. Birlikte yaşadığımız ağaçta, vaktinden önce düşen yaprak olmayalım." Der gibiydi.
Bu arada bir hatırayı da sizinle paylaşmak istiyorum. 2000 yılı okulların açıldığı ilk gündü. Çocukları okula bırakıp eve gelmiştim. Yol boyunca oğlumun yaramazlığı, sürekli hoplayıp zıplaması, bir şeyler istemesi canımı sıkmıştı. Tv de okulun ilk günüyle ilgili sabah programı vardı. Telefonla bağlanan anneler "oğlum çok şımarıyor, kızım benden ayrılmak istemiyor, oğlum kalemini kırıyor, defterini yırtıyor, kızım hiç yerinde durmuyor " gibi şikayetlerini dile getiriyorlardı.
Sonra başka bir kadın aradı ve ders gibi konuştu; "Anneleri dinliyorum da hep çocuklarının hoplayıp, zıplamasından, yaramazlığından şikayet ediyorlar. Keşke benim oğlum da sağlıklı olsaydı da, yaramazlık yapsaydı. Oğlum doğuştan yatağa bağımlı. Ne çok isterdim oğlumu bugün okula götürmeyi."
O an, o annenin hüznünü, acısını taa yüreğimde hissettim. Bizim şikayet ettiğimiz şeyler, o annenin en büyük özlemiydi.
Allah'a şükredecek ne çok nimetlere sahip olduğumuzu bir kez daha idrak ettim.
Allah'ın bizlere, evlatlarımıza ihsan ettiği sağlık için ne kadar şükretsek azdır.
Bu arada ZİÇEV'e ve engelli vatandaşlarımıza destek olmayı da unutmayalım...