Türkiye’nin mahlıç pamuk üretimi 650-700 bin ton civarındadır.
İhtiyacının 1/3 iç üretimden karşılanmaktadır. Bu günkü rakamlarla 1 milyar dolar değerindedir.
Türkiye’nin pamuk ithalatı 1milyon 200 bir ton malı değeri ise 3 milyar 200 milyon dolardır.
Bu rakamlar yetkililerin hazırladığı raporlardan alınmıştır.
Buna göre ithal ettiğimiz pamuğu pahalıya alıyoruz.
Neden?
Türkiye’de üretilen pamuk kalitesini mi bozuk?
Öyle olmadığını biliyoruz.
ABD’nin üretim fazlası için uyguladığı GSM kredileri yüzünden olabilir mi?
Devlet kurumları çiftçisinden parasını verip alıyor.
Sonra 3 -5 yıl vadeli olarak, devlet garantisi alarak dış ülke iplik cinsine satıyor.
İş şöyle istiyormuş;
İplikçinin dış kredi arayışı var. Tamam kredi vereyim, peki krediyle ne alacaksın?
Pamuk.
Tamam bende pamuk da var.
Verdiğim kredi karşılığında borçlan, ben de sana pamuk vereyim diyor.
Tam bir tefeci yöntemi.
Böylelikle Türk çiftçisi ürettiği zaman 1200000/650000=1,846,153,
1 milyar 850 milyon dolara üretebileceği bir mala 3 milyar 200 milyon ödemiş oluyoruz.
Pamuk ekilmediği için de tarlasını boş bırakmak istemeyen çiftçi kardeşimizde kavun, karpuz, domates, patates ekiyor, dikiyor.
Bir kısmı ucuz fiyatla satılıyor, bir kısmı da tarlada kalıyor, çürüyor.
Buğday, mısır, fasulye, nohut, mercimekte de farklı hikayelerle aynı senaryo işliyor.
Devlet kurumları eliyle, pahalıya mal olan ithal ürünler arzı artırarak yerli ürün fiyatlarını baskılamaktadır.
Bu bilinçli! ithalat politikası Türkiye tarımında yıkıma neden olmuştur,
Terk edilmelidir.
