ŞARAPÇI ORHAN'I KURTARAN EL!  Şarapçı Orhan’ı bilirsiniz. Mekanı sokalardı. Ya Ziraat Bankası’nın önünde ya da Vakıf İş Hanı’nın girişinde “para yok mu para para!” diye sorup duran bir adamdı Orhan. Alkollü ne bulursa içen ve neredeyse parayı da bu amaçl

ŞARAPÇI ORHAN'I KURTARAN EL! 

Şarapçı Orhan’ı bilirsiniz. Mekanı sokalardı. Ya Ziraat Bankası’nın önünde ya da Vakıf İş Hanı’nın girişinde “para yok mu para para!” diye sorup duran bir adamdı Orhan. Alkollü ne bulursa içen ve neredeyse parayı da bu amaçla dilenen Şarapçı Orhan, ettiği küfürlerle de çok ama çok ünlüdür. Youtube onun görüntüleriyle dolu! Manisa’nın simgelerinden biri haline geldi kısa sürede. 

Şarapçı Orhan bu haliyle hepimizi eğlendiriyordu. Soğuk kış günlerinde karşılaştığımız Orhan’a bozuk birkaç kuruş vererek onu mutlu ettiğimizi sanıyorduk! Oysa işin vahim tarafı umurumuzda değilmiş. Biz evimize, sıcak yuvamıza, sıcak yatağımıza giderken Orhan soğukta sığınacak yer arıyordu.  Orhan’in istediği sıcak bir yuvaymış. Biz Manisa’da yaşayanlar nedense Şarapçı Orhan’a sıcak bir yuva ayarlamayı hiç düşünmemişiz. Yada düşünenler bir şekilde bunu başaramamış.  Şarapçı Orhan’ın son dönemlerini hatırlayın… İyice yaşlanmış ve sürekli öksürüyordu. Sağlığı berbattı. Ve gariptir sokakta yaşıyor ve sokakta ölecek algısı oluşmuştu herkeste. Sanki bu onun kaderiydi. Kimsenin aklına Orhan’ı kurtarmak gelmiyordu. Taki Murat Konan isimli bir merhamet simgesi Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü görevine atanıncaya kadar… Orhan hastanelik olunca olay kendisine sirayet eder. O da hiç tereddüt etmeden sokakta yaşayan bu yaşlı adamı hemen özel bakım merkezsine yerleştirir. Bakımı, günlük sıcak yemeği ve giderleri karşılanır. Bir de cebine parası konur.   Şarapçı Orhan hala aynı bakım merkezinde. Sadece şarapçı Orhan mı? Manisa’da bakılamayan insanlar için bulunan üç bakım merkezinde 190 Orhan var! 190 kişi… Devlet bu insanlara kol kanat germiş. Onları koruma altına almış. Her biri için aylık iki asgari ücret ödeme yapılıyor ve ayrıca her birine harçlıkları veriliyor. Sadece Manisa’da Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü’nün 190 kişi için aylık ödediği rakam 1 milyon 55 bin TL! 
Devletin şefkatine bakar mısınız?  Ancak benim asıl dikkatimi çeken şu olmuştu. Gazeteci arkadaşım Cüneyt Hasçelik bir gece Ulupark’ta bir ailenin mağdur durumda olduğuna dair haber geçti. Biz de haberi hiç tereddüt etmeden sitemizden takipçilerimize duyurduk. Aynı gece telefonum çaldı. Haberi okuyan Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürü Murat Konan Ulupark’a doğru yola çıktığını söylüyordu. Ak Parti İl Başkan Yardımcısı Ataman Taydaş da yanındaydı. Mağdur aileyi hemen dinleyip sahip çıkacaklardı. Gecenin bir yarısı ve bir kurum müdürü, bir bürokrat haberi ihbar kabul edip mesaiye çıkmıştı. Bu çok az şahit olunan bir durumdu. Elbette doğrusu da budur. Ancak geçmişte “mesaim bitti, yarın bakarız” mantığı öyle bir yer etmiş ki kafamızda, Murat Bey’in yaklaşımı bu açıdan beni fazlasıyla şaşırtmıştı. Ve o gece Ulupark’a gidildi, ailenin mağduriyeti giderildi.  Ve ayrıca bana da bilgi verildi.  Teşekkürler Murat Konan ve emeği geçenler…  Gelelim Şarapçı Orhan’a… Gazeteci arkadaşım Hüsamettin Edebali’nin çok güldüğümüz bir esprisi var; “Neyleyim şarap içmeyen Orhan’ı..” Tabi bu işin şakası… Devlet sahip çıkınca Şarapçı Orhan bile sağlığına kavuşup normale dönüyorsa, bu; sosyal devlet adına doğru yolda olduğumuza ciddi bir işarettir…